Toen ik stopte met dit blog, vierenhalve maand geleden, verwachtte ik eigenlijk tegen deze tijd er wel weer volledig bovenop te zijn.. Dat blijkt dus een grote deceptie. Ik ben er helaas nog helemaal niet zo klaar mee als ik zou willen. Deze hele kanker aftermath is echt zoveel malen zwaarder dan alle behandelingen van vorig jaar. Voor iedereen is het afgelopen met de kanker nadat de behandelingen over zijn, voor mij voelt het alsof het nu pas begint. Ik moet zien te dealen met alles wat er gebeurd is, het feit dat mijn leven zo in een keer kan veranderen, leven met de angsten van een levensbedreigende ziekte, met de nog steeds aanhoudende vermoeidheid en een zogenaamd ‘chemobrain’.
Ik was gestopt met bloggen omdat ik verder wilde, ik wilde de kanker achter me te laten en mijn leven weer op pakken. Ik dacht ook: ‘de behandelingen zitten er toch op?’ Nu moet ik weer door kunnen. Maar langzaam besef ik dat deze hele nasleep net zo goed hoort bij het gehad hebben van borstkanker als dat de behandelingen daarbij hoorden. Daarom ga ik toch weer bloggen, omdat mijn verhaal nog niet af is. En schrijven is toch leuker als het ook door anderen gelezen wordt. Lees verder
Kankerzooi 