Het goede nieuws is dat ik geen tweede chemoronde krijg. Het slechte nieuws is dat dit niet kan, omdat de vorige chemo mijn hartspier heeft aangetast. Die pompt nu met veel minder kracht mijn bloed rond, waardoor ik bij inspanning veel sneller vermoeid raak. Maar goed, geen nieuwe chemoronde dus. Dat betekent dat ik begin oktober – na de bestralingen waarvan ik er inmiddels al de helft heb gehad – helemaal klaar ben met alle behandelingen voor mijn driemaal negatieve tumor.
En dat is precies een half jaar na mijn diagnose begin april dit jaar. Toen zei men nog dat ik een jaar zoet zou zijn met alle behandelingen, dus dit is wel een meevaller. Op nog wat bestralingen (nog 12 nu) na, ben ik dan ineens ‘genezen’. Ja, dat zet ik tussen aanhalingstekens, want eigenlijk ben ik pas echt genezen als de kanker vijf jaar lang weg blijft. Pas daarna zijn mijn kansen gereduceerd tot ‘normaal’ en loop ik weer net zoveel risico als vrouwen die nog nooit borstkanker gehad hebben.
Kankerzooi 